Een proof of concept: mooi woord voor een demo. Met The Hum:Abductions wordt een poging gedaan om je in de rol te plaatsen van iemand die achter het lot van zijn (verdwenen) familie moet zien te komen. Met deze demo wordt alvast getoond in hoeverre men daar in slaagt.
Grafisch
Draaiend op Unity/Unreal is dit uiteraard weer iets wat je qua beleving beslist eens moet gaan zien. In zijn algemeenheid ziet het er meer dan prima uit, waarbij ondanks een redelijk sobere inrichting van het huis (het startpunt) er toch meer dan voldoende oog voor detail is. Er is enige interactie mogelijk: op bijvoorbeeld een tafeltje ligt een kindertekening die opgepakt kan worden en met de verschillende bedieningsmogelijkheden onder allerlei verschillende hoeken kan worden bekeken.
De tekening is zoals je die overal tegenkomt: een harkenpoppetje met “mommy” erbij. Lopend door het huis komt je bij wat, voor mij althans, één van de absolute hoogtepunten van deze proof of concept is: de speler ziet zichzelf in de spiegel. Niet alleen dat, maar als je links of rechts beweegt, beweegt het karakter in de spiegel naadloos mee. Maar het meest verbluffende is de hoofdbeweging: als je naar jezelf kijkt in de spiegel en je beweegt je hoofd, dan wordt deze beweging door de rift opgepakt en vertaald naar het beeld in de spiegel. Met andere woorden: het spiegelbeeld klopt exact met de bewegingen die je maakt. Dit maakt het geheel een verbluffende ervaring die ik nog niet eerder heb gezien.
Lopend door het huis kom je op enig moment in een kinderkamer. Het gekke is als je naar beneden kijkt, dan zie je je “normale zelf”. Loop je echter voor een kast langs waardoor het licht van achteren je schaduw op die kast werpt, dan zie je dat je een heel ander lichaam hebt: het dunne, smalle lichaam met het overdreven grote waterhoofd zoals er overal aliens voorgesteld worden…
Beleving
In de kamer gaat het mis: een lichtspektakel begint en vanaf nu is er geen interactie meer mogelijk maar wordt het een echte beleving. Een beleving in meerdere betekenissen van het woord, maar vooral een bijzonder fraai grafisch schouwspel. Zwevend midden in de ruimte tussen de melkwegstelsels zie je de aarde dichterbij komen waarna ook de zon en Neptunus dichterbij komen. Een rots draait rond waarop een, ogenschijnlijk, dode alien zit. Afijn, teveel om zo even op te sommen en zeker te mooi om zelf niet eens te bekijken. The Hum:Abductions is de beleving meer dan waard!
